تفاوت سینماحقیقت هفدهم با دوره‌‌های قبل از زبان یک منتقد سینما
تاریخ انتشار: ۹ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۰۲۴۹۸
به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس، مینو خانی منتقد سینما در برنامه «کافه رادیو» رادیو جوان درباره تفاوت برگزاری جشنواره سینمای حقیقت سال جاری با سال‌های قبل گفت: امسال نسبت به سال‌های گذشته با استقبال بسیار خوبی از جشنواره سینمای حقیقت روبرو بودیم و افراد زیادی برای مشارکت در این جشنواره به سالن‌ها آمده بودند و تفاوت عمده جشنواره امسال با جشنواره‌های ادوار گذشته، در حضور پُر رنگ جوانان بود که از نظر من بسیار امیدوار کننده است؛ چرا که این افراد می‌توانند آینده سینمای کشور را با تغییر و تحولات گسترده‌ای همراه کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حضور فیلمسازان پیشکسوت عرصه سینما در حقیقت
وی در ادامه افزود: خوشبختانه امسال در جشنواره سینمای حقیقت، شاهد فیلم‌های بسیار ارزشمند و با محتوایی از فیلمسازان پیشکسوت عرصه سینما، همچون آقای محمد علی فارسی بودیم که همواره به عنوان یکی از مهم‌ترین و بهترین مستندسازان روایت فتح از ایشان یاد می‌شود و همواره دارای کارهای شاخص و ویژه‌ای هستند. یکی دیگر از فیلم‌های فاخری که امسال مشاهده کردم از آقای مصطفی رزاق کریمی با مضمون زندگی سید احمد آقا خمینی بود که البته با اینکه مستند خوبی به لحاظ فنی و تکنیکی بود و نمی‌توان در این حوزه بدان اشکالی خاصی وارد کرد؛ اما در محتوا کمی تک‌سویه کار شده بود که جای تقویت بیشتری داشت تا امکان نقد را به حداقل ممکن برساند.
این منتقد سینما همچنین در راستای فیلم‌ها و آثار دیگر کشورها افزود: بنده امسال یک مستند پرتره اسپانیایی در جشنواره سینمای حقیقت دیدم که ارزشمند بود و در کنار این ها یک مستند اجتماعی بسیار دردناکی دیدم که به اندازه‌ای موضوع قوی و قالب بود که حتی اگر در حوزه فنی و تکنیکی هم مشکلی داشت اصلاً به چشم نمی‌خورد و مورد توجه قرار نمی‌گرفت و جالب اینکه کارگردان این مستند دردناک؛ از چگونگی پایان فیلم گفته بود که قرار بر چنین پایانی نبود؛ اما آنقدر تحت فشار بودم که سکته مغزی کردم و بنا به روند درمانی بیماری، مجبور به پایان این‌چنینی فیلم شدم! موضوع این مستند درباره مادرانی بود که زندانی هستند و باید فرزندان خود را در زندان نگهداری و تربیت کنند و گاهی بنا به شرایط ویژه‌ای که داشتند مجبور می‌شدند بچه‌های خود را ببخشند و این روند برای هر زن و مادری بسیاری ملموس و دردآور است.
رشد مستندهای شخصیت محور در جشنواره
مینو خانی درباره موضوعات مستندهای جشنواره سینمای حقیقت سال جاری نیز افزود: امسال مستندهای شخصیت محور بسیاری در جشنواره داشتیم که موضوع اصلی آنها یک انسان بود که یکی از آنها درباره همراه و دوست شهید سردار حاج قاسم سلیمانی بود، یکی دیگر از مستندهای شخصیت محور درباره فرزند امام خمینی (ره) حاج احمد آقا خمینی بود. یک هم مستند یک فیلمساز اسپانیایی بود که همه اینها فردیت را در مرکز و محور کار قرار داده بود؛ اما در دو مستند اول و دوم؛ فرد فوت و یا شهید شده بود و امکان این وجود نداشت که در زمان حیاتشان مستندی از آنها ساخته شود و این مشکل اصلی ما است که در زمان زندگی و حیات افراد شاخص در عرصه‌های مختلف هنری، سیاسی و اجتماعی به سراغ آنها نمی‌رویم و تنها پس از درگذشت این قبیل افراد به فکر ساخت مستند و فیلم می‌افتیم.
مستندی برای مرحومه پروانه معصومی
وی در این راستا ادامه داد: اخیراً از یکی از دوستان شنیدم که درباره خانم پروانه معصومی در حال ساخت مستندی هستند و سؤال من اینجاست که چرا در زمان حیات این افراد چنین اقداماتی انجام نمی‌گیرد و چرا در طول 10 سال زندگی خانم معصومی در انزوا کسی به فکر ساخت مستند زندگی ایشان نیفتاد تا روایت واقعی و راستین را از زبان خود ایشان بشنویم چرا که روایت شخصی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است که متاسفانه در سینمای امروزی ما مورد اهمال‌کاری و کم توجهی بسیاری قرار گرفته است.
این منتقد سینما در پایان سخنان خود گفت: من عاجزانه از تمامی سیاست‌گذاران این عرصه، هنرمندان، دست‌اندرکاران و فعالان این حوزه تقاضا دارم تا دست در دست هم دهند تا مستندهای شخصیت محور با حضور و روایت خود افراد صورت گرفته و در دست ساخت قرار گیرد تا ضمن به نمایش در آمدن یک روایت دست اول از هرگونه تحریف و حاشیه‌سازی نیز دور باشیم که این روند از اهمیت و ارزش ویژه‌ای برخوردار است و باید این خلأ به سرعت مورد بررسی و ارائه راهکار برای رفع قرار گیرد تا واقعیات را به مخاطبان این حوزه عرضه کنیم.
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: جشنواره سینما حقیقت جشنواره سینمای حقیقت منتقد سینما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۰۲۴۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام فیلم‌های سینما به جامعه کارگری ادای دین کردند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، فیلم‌های سینمایی با محوریت کار و کارگر که در طبقه‌بندی ژانر اجتماعی قرار می‌گیرد، همواره با اقبال مخاطب مواجه بوده است، فیلم‌هایی که افزون‌بر تصویر کردن دغدغه و روزگار پر محنت این قشر تلاش‌گر، در دل قاب‌های سخنگوی خود روایتگر آسیب‌های اجتماعی نیز بوده‌اند.
گرچه سینمای کارگری در ایران به‌دنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سال‌های نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنی‌اعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهم‌ترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب می‌بیند.
در کنار فیلم‌هایی چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهم‌ترین نماینده‌های آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده می‌شوند، از «به‌آهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری می‌توان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشک‌ها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»،جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی به‌واسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلم‌های یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشته‌اند.
البته پیداست که در برخی از آنها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیب‌پذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصه‌گو بدل کند. که در این زمینه گامهای خوبی نیز برداشته است.
انتهای پیام/
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند